عقرب ها زنده زا هستند. با وجود این، برخی محققان عقرب هایی که نوزاد عقرب ها پوشش جنینی ندارند، زنده زا و آنهایی را که پوشش جنینی دارند، تخم زنده زا دانسته اند. عقرب باردار شکمی متورم دارد و در حالت پیشرفته تر بارداری، می توان جنین ها را در دیواره ی جانب شکم، به ویژه در نیمه ی خلفی مزوزوما مشاهده کرد. مدت باروری بسته به نوع عقرب (کژدم)متفاوت و معمولاً بین ۲ تا ۴ ماه است. زمان خروج نوزاد عقرب ها نیز بر اساس نوع رشد جنین از یک ساعت تا ده روز گزارش شده است. عقرب ها معمولاً در فاصله ی نیمه ی تابستان تا نیمه ی پاییز زاد و ولد می کنند.
در مکان های طبیعی یا مصنوعی پرورش عقرب ابتدا، عقرب باردار روی نیمه ی خلفی بدن و پای جلو تکیه می کند و عقرب دم خود را به طور مایل درسمت راست بدن قرار می دهد. نیمه ی جلوی بدن عقرب حدود یک سانتی متر با یک زاویه ی حاده از روی زمین بلند است. انبرک های عقرب با زمین تماس ندارند و انگشتان دست عقرب نیمه باز هستند. و پای جلو ی عقرب از ناحیه ی تی بیا خم شده اند. دراین حالت، دو سرپوش تناسلی عقرب باز می شوند و به طور عمود قرار می گیرند. نوزاد عقرب بدون هیچ انقباض عضلانی قابل مشاهده ای خارج می شود. دو پای جلوی عقرب که از تی بیا خم شده اند، مانند یک حایل نوزاد عقرب را در آغوش می گیرند.نوزاد عقرب اسکرپیو از دم و نوزاد عقرب ادنتوبوتوس ازسرخارج می شود. این قاعده عمومیت دارد .یعنی،نوزادعقرب های تیره اسکرپیونیده از دم و نوزاد عقرب های تیره نوع عقرب بوتیده از سر خارج می شوند. این تفاوت خروج نوزاد عقرب به علت اختلاف در شکل رشد جنینی دو عقرب است.زمان خروج نوزاد عقرب متفاوت است و از چند دقیقه تا چند ساعت طول می کشد. عقرب ها پس از زایمان عقرب در صورت دردسترس نبودن طعمه، اغلب از نوزادعقرب تغذیه می کنند.
چگونگی قرارگیری نوازد عقرب در بغل مادر عقرب به شکلی است که سطح پشتی عقرب به طرف زمین و پاها و دست های نوزاد عقرب به مادرعقرب تکیه دارد و دم نوزاد عقرب به سمت دم مادر عقرب است. عکس این حالت نیزدیده شده است.
نوزاد عقرب به تدریج خود را از سطح شکمی مادرعقرب به سطح پشتی مادر عقرب می کشانند. گاهی نوزاد عقرب ابتدا روی زمین قرار می گرفتند و سپس خود را به پشت مادر عقرب می رساندند. این عمل به کندی صورت می گرفت و گاهی حدود یک ساعت طول می کشید. دراین فاصله نوزاد عقرب روی دست و پای مادرعقرب بین ۵ تا ۱۵ دقیقه استراحت می کردند. وضعیت قرارگیری نوزاد عقرب در سطح پشتی مادرعقرب ثابت نبود و با حرکت تغییر جهت می دادند.
نوزاد عقرب اسکرپیو ۶ تا ۱۰ عدد و بدون پوشش جنینی بودند. در حالی که نوزاد عقرب ادنتوبوتوس حداکثر ۲۶ عدد بودند و همگی پوشش جنینی داشتند.
هر نوزادعقرب پس از پاره کردن پوشش جنینی خود را به سطح پشتی مادر عقرب می کشاند. همان طور که اشاره شد،خروج نوزادان عقرب تک تک و برحسب تیره از جهت سر یا دم عقرب است.
خروج دوتایی نیز دیده شده است که یک نوزاد عقرب از دم و همزمان نوازد عقرب(کژدم) دیگر از سرخارج شده است. تعداد نوزاد عقرب برحسب نوع عقرب متفاوت و از ۶ تا ۹۰ عدد گزارش شده است.
نوزاد عقرب پس از تولدعقرب و گذراندن مراحل ابتدایی رشدنوزاد عقرب خود در پشت مادر عقرب، با فاصله ی کمی از یکدیگر، به زندگی ادامه می دهند. این امر نشانه ی کم تحرکی نوزاد عقرب است، نه به علت وجود غریزه ی اجتماعی عقرب. عقرب ها در دوران بلوغ نیز در نزدیکی محل زندگی خود به شکار می روند. عقرب ها شب زی هستند. عقرب ها روزها را در مکان های امن، از قبیل شکاف دیوارها، زیر سنگ ها، لای خاشاک و پوست درختان و برگ ها، زیر حصیر و خرده چوب ها (نوع حفار در حفره) به سر می برند و با تاریک شدن هوا،عقرب ها از مکان امن خود برای شکارخارج می شوند.عقرب ها در طبیعت، اکثراً به تنهایی زندگی می کنند، با وجود این، گاهی چند عقرب از یک نوع یا انواع مختلف عقرب در زیر یک سنگ دیده شده است. عقرب ها علاوه بر دشت ،در مناطق کوهستانی هم دیده می شوند. وجود عقرب ها را تا ارتفاع ۳۰۰۰ متری از سطح دریا گزارش کرده اند.