۱- بچه زا بودن عقرب ها
برخلاف حشرات که عموماً تخم می گذارند، عقرب ها بچه عقرب می زایند که در اصطلاح علمی به آن «زنده زایی» (viviparity) گفته می شود. در واقع برخی از انواع عقرب ها ساختاری شبیه رحم دارند که نوزاد عقرب موجود در آن هم از مواد مغذی همراه نطفه استفاده کرده و هم از غذایی که از جانب مادر عقرب تامین می شود تغذیه می کنند. برخی دیگر از انواع عقرب ها نیز چنین ساختاری ندارند و غذایشان به طور مستقیم از جانب مادر عقرب تامین می شود. دوره ی بارداری در این عقرب کوچک، بسته به نوع عقرب (مثل عقرب کراسیکودا یا عقرب ایرانی و عقرب گادیم و...) می تواند بین ۲ ماه تا ۱۸ ماه متفاوت باشد. بعد از تولدعقرب، نوزاد عقرب روی پشت مادرعقرب رفته و تا زمان اولین پوست اندازی همان جا باقی می ماند. بعد از اولین پوست اندازی، عقرب های جوان مادرشان را ترک می کنند.

۲-  عمر طولانی  عقرب ها 

در مقایسه با دیگر جانوران، بندپایان عمر نسبتاً کوتاهی دارند و بسیاری از حشرات تنها چند هفته یا نهایتاً چند ماه زنده می مانند.
اما عقرب ها در میان بسیاری از بندپایان از بیشترین طول عمر برخوردارند.
در طبیعت، عقرب های ایرانی بین ۲ تا ۱۰ سال زنده می مانند اما این مدت در اسارات تا ۲۵ سال نیز افزایش خواهد یافت.

۳-  باستانی بودن عقرب ها

اگر می توانستید به ۳۰۰ میلیون سال قبل برگردید با اجداد کژدم ها مواجه می شدید که شباهت بسیار زیادی به نوادگان امروزی خود دارند.
فسیل های کشف شده از نوع عقرب نشان می دهد که عقرب ها از دوران کربونیفر تاکنون تغییر چندانی نکرده اند.
به احتمال فراوان اولین اجداد عقرب ها در دریاها زندگی می کردند و بسیاری ازعقرب ها نیز آبشش داشته اند و در دوره ی سیلورین،۴۲۰ میلیون سال پیش، برخی از این عقرب ها راهشان را به سمت خشکی پیدا کردند.
اولین گونه از عقرب های خشکی زی چشم های مرکب داشته اند.

۴-  بسیار جان سخت بودن عقرب ها

بندپایان برای بیش از ۴۰۰ میلیون سال در خشکی زندگی کرده اند و عقرب های امروزی تا ۲۵ سال نیز می توانند زندگی کنند. این موضوع اتفاقی نیست زیرا عقرب ها قهرمانان زنده ماندن هستند. یک عقرب می تواند تقریباً یک سال تمام را بدون غذا زنده بماند. از آن جا که عقرب ها مانند خرچنگ نعلی دارای شش های کتابی هستند می توانند بیش از ۴۸ ساعت نیز در زیر آب زنده بمانند. همچنین عقرب ها معمولاً در محیط های خشن و گرم و خشک به راحتی زندگی می کنند و تنها از طریق رطوبتی که از طعمه ی خود بدست می آورند می توانند آب مورد نیاز بدنشان را تامین نمایند. میزان متابولیسم بدن عقرب ها بسیار پایین است و تنها به اندازه ی یک دهم حشرات به اکسیژن نیاز دارد. به طور کلی می توان گفت که عقرب ها به سختی از بین می روند.

۵- عقربها عضو خانواده ی عنکبوتیان هستندکژدم ها بندپایانی هستند که به خانواده ی عنکبوتیان تعلق دارند. عنکبوتیان شامل عنکبوت ها، مایت ها، کنه ها وعنکبوت های خرمن و تمامی موجودات شبیه عقرب که در واقع عقرب نیستند مانند شبه عقرب ها خواهد بود. عقرب ها نیز مانند پسرعموهای بندپای خود بدنی دو قسمتی دارند که شامل سر و سینه و شکم به عنوان یک قسمت و پاها می باشد. اگر چه عقرب ها شباهت های ساختاری متعددی با دیگر انواع عنکبوتیان دارند اما دانشمندانی که تکامل عقرب ها را بررسی کرده اند بر این باورند که عقرب ها ارتباط نزدیک تری با خانواده ی عنکبوت های خرمن دارند.

۶- عقربها قبل از جفت گیری می رقصند

مراسم پیش از جفت گیری عقرب های ایرانی بسیار پیچیده و پراتفاق است که در اصطلاح علمی به آن «promenade à deux» به معنای تحت اللفظی «پیاده روی دو نفره» است. این رقص عقرب ها هنگامی شروع می شود که عقرب نر و عقرب ماده به هم نزدیک می شوند. در واقع عقرب نر پای حسی عقرب ماده به نام «گیره پا» (pedipalp) را گرفته و با حرکاتی شبیه رقص آن را عقب و جلو می کند تا مکان مناسب را برای دستگاه تناسلی خود موسوم به «spermatophore» که مجرایی حاوی اسپرم است پیدا کند. وقتی که عقرب نر اسپرم های خود را در جای مناسب قرار داد، بدن عقرب ماده را به سمت آن می برد و دستگاه تناسلی عقرب ماده را طوری روی این اسپرم ها باز نگه می دارد که عقرب ماده بتواند اسپرم ها را به درون خود بکشد. در طبیعت، به محض این که عمل جفت گیری به پایان رسید عقرب نر به سرعت از عقرب ماده دور می شود. اما در اسارت، عقرب ماده که از رقص عقرب نر به وجد آمده او را می خورد

 ۷- عقربها در تاریکی می درخشند

به دلایل خاصی که دانشمندان هنوز بر سر آن ها توافق ندارند، عقرب ها در زیر نور فرابنفش می درخشند. درواقع پوسته سخت یا پوست بدن عقرب نور فرابنفش را جذب کرده و آن را به صورت نوری دیدنی منعکس می کند و همین موضوع کار را برای عقرب شناسان آسان کرده است. در واقع این دانشمندان با گرفتن یک نور تیره بر روی محل زیست عقرب باعث می شوند که عقرب ها به سادگی و با بدن روشنشان خود را نشان دهند. اگر چه تا چندین دهه ی پیش تنها ۶۰۰ گونه عقرب شناسایی شده بود اما محققان در سال های اخیر با استفاده از نور فرابنفش بیش از ۲٫۰۰۰ گونه عقرب را شناسایی کرده اند. هنگامی که عقرب پوست اندازی می کند پوست جدید عقرب نرم بوده و در ابتدا فاقد ماده ای است که بتواند نور فلورسنت تولید کند. از این رو عقرب هایی که تازه پوست اندازی کرده اند در تاریکی خود را نشان نمی دهند. جالب این که فسیل عقرب ها نیز با وجود این که صدها میلیون سال در دل سنگ ها بوده اند نیز همچنان خاصیت فلورسنت خود را حفظ کرده و در تاریکی می درخشند

۸-عقرب ها هر چیزی که بتوانند را شکار کرده و می خورند
عقرب ها در شب شکار می کنند و رژیم غذایی عقرب ها را اغلب حشرات، عنکبوت ها و دیگر عنکبوتیان و بندپایان تشکیل می دهند، با این وجود برخی دیگراز عقرب ها نیز از کرم خاکی و کرم حشرات تغذیه می کنند. قاعدتاً عنکبوت های بزرگ تر می توانند طعمه های بزرگ تری را بخورند. از این رو دیده شده که برخی عقرب های بزرگ جوندگان کوچک و مارمولک نیز شکار کرده اند. روی هم رفته باید گفت که بسیاری از عقرب ها هر چیزی که بتوانند شکار کنند و به نظرشان خوشمزه باشد را خواهند خورد و برخی دیگراز عقرب ها نیز تنها از حشرات و گونه های خاصی مانند سوسک ها یا عنکبوت های نقاب زن تغذیه می کنند. در مواردی که غذا نایاب باشد نیز عقرب مادر نوزاد عقرب خود را می خورد

۹-عقرب ها سمی هستند
عقرب ها در بدن خود زهرعقرب  تولید می کنند. دم ترسناک عقرب در واقع از ۵ بخش شکمی با یک دماغه ی رو به بالا و یک تکه پایانی با نوکی تیز به نام «تلسون» (telson) تشکیل شده است. زهر عقرب در قسمت تلسون ساخته می شود که در انتهای آن یک مجرای نوک تیز باریک مانند سوزن قرار دارد که به آن «نیش عقرب» (aculeus) گفته می شود و در واقع زهرعقرب از طریق این نیش عقرب وارد بدن قربانی می گردد.عقرب می تواند زمان تولید زهر ،مقدار قدرت این زهر را کنترل کند و عقرب این کار را بر اساس نیاز به کشتن طعمه یا دفاع از خود در برابر شکارچیان انجام می دهد. بدلیل متفاوت بودن قیمت زهر عقرب ها در آمدزایی از زهر  عقرب متفاوت میباشد.

۱۰- تمامی عقرب ها خطرناک نیستند

مطمئناً همه ی عقرب ها نیش می زنند و درد حاصل از نیش عقرب ها بر روی فرد دچارعقرب گزیدگی خوشایند نخواهد بود. اما واقعیت این است که تنها با چند مورد استثنا،نیش عقرب ها خطر چندانی برای انسان ندارند. از ۲٫۰۰۰ گونه ی شناخته شده ی عقرب ها در جهان، تنها ۲۵ گونه سم عقرب آن چنان قوی تولید می کنند که می تواند جان یک انسان بالغ را به خطر بیاندازد. کودکان در مقابل زهر عقرب ها اسیب پذیرتر هستند زیرا اندازه ی بدن آن ها کوچک تر است. در ایالات متحده نوعی عقرب به نام «Arizona bark scorpion» در بیابان های ایالت آریزونا وجود دارد که زهر عقرب به راحتی یک پسربچه را خواهد کشت. خوشبختانه پادزهرعقرب این زهر کشنده نیز کشف شده است و سم عقرب برای درمان بیماری ها از جمله سرطان استفاده میشود.